سلام به دوستان و عزیزان هم سنگر

جاتون خالی یه چند صباحی پیش مهمان کبوتران عاشق بودیم در مناطق عملیاتی جنوب وای که چه صفایی داره در راه خدا شهید شدن وقتی آدم میبینه رفقاش روی مین و سیم خاردار خابیدن تا عملیات لو نره واقعا دلش پر می کشه باسه اون طرف وقتی آدم می رسه به دشت شلمچه و میره لب مرز ایران و عراق خدایی می بینه چقدر نزدیک به حسین و شهادت شده دلش می خواد یه لحظه بره اونور سیم مرزی بگه ای حسین ای حسین تشنه لب مگه ما چی مون از شهدا کمتر که اونا برن و ما بمونیم به خدا اونا هم هم محلی ما بودن هم بازی ما بودن پس چرا اونا برن و ما بمونیم .جواب میاد که لیاقت می خواد تا بررسی به مرز اصلی و از مرز رد بشی. یه ذره که فکر می کنی میبینی آره خداییش لیاقت می خواد که به اون نهایت بررسی که جونتو باسه اسلام و دین فدا کنی. بیاید یه ذره لیاقت و جنبه خودمون بالا ببریم شاید خداهم دلش باسه به رحم اومد و ما رو هم در راه شهدا فدای اسلام کرد . به قول امیر المومنین که فرمودند خداکند که در بستر بیماری نمی رید و در راه خدا و شهید بمی رید

انشاالله 

یاحق