*باز تقدیم به جاماندگان قافله...* 

دردا ، که آدم ها هنوز ، عطر ناب اهورایی  شهیدان را حس نکرده اند.

در کوچه های فراموشی بوی شانه های شهیدان می وزدبعد از شما ای صنوبر هابرمیزهای تفاخر نشستیم وهیچ کس مارابه مهمانی لبخند های آسمانی نبرد .

کجایند کبوتران عاشقی که روزی به قصد قربت جان خویش را در رودخانه
 مقدس ایمان شستند وبر چهارفصل سال،پنج تکبیرزدند؟.

کجایند مسافران بهشت 

آی دشت بی انتهای جنون!خاک سوخته سکوتچیزی بگوحرفی بزن، ازآن همهشقایق که  پیش پای خداوند،
 سجده بردندوپیمان آفرینش خویش را استوارکردند.

چیزی بگوکه سکوت ترانه اندوهناکی ست 

احساس زلالمان رادرسراشیب خیابان دلتنگی شهیدکردند

روزهایمان درتصورناهمگون، مبهم وناموزون آدمهای ازخودراضی

 آدمهایی که دیروزشان راازیادبرده اند شکست

وبغض رادرگلوی مان، درتنهایی مان، درخلوت غریب بی شهیدان
تابی نهایت گریستیم وحالیا گریه هایمان هم عقده ای رانگشود ثانیه ها تازیانه مان می زنند ثانیه ها سرزنش مان  می کنند.

مهربان خاکریزها راچه کسی به لبخندهای خیابانی بخشید؟؟؟!!!

فراموش شده هاهنوز، درپشت خاکریزهانفس می کشند.

آدمهای بی تفاوت ازپله های گناه بالا می روندسیاست بازان در خط مقدم

سیاست بازیها درازدحام لحظه های بی دردگم شده اند.

امروز آری امروز:

                                  فصل چندم دلتنگی است