حاتم یکی از دژبان‌های عراقی قاطع ما بود. او همیشه از احترام گذاشتن به افسران عراقی بیزار و گریزان بود و به لطائف‌الحیل سعی می‌کرد هنگام مواجه شدن با آنان از این کار شانه خالی کند.
روزی یکی از افسران عراقی بازدید از اردوگاه را به پایان رسانیده بود و می‌خواست از قاطع خارج شود که از فاصله‌ی دوری با حاتم روبرو شد.
حاتم که قبلاً گفتم از احترام گذاشتن بیزار بود و از طرفی هم سیگاری در دست داشت که نمی‌خواست خاموش کند. بلافاصله پشت یک ستون بزرگ که بین او و افسر حایل بود، پنهان شد و وقتی افسر عراقی از آن سوی ستون از سالن خارج شد حاتم هم خود را به داخل سالن رساند و در نهایت به طرز ماهرانه‌ای از احترام گذاشتن گریخت.
معاون ارشد قاطع که شاهد ماجرا بود،‌ با شوخی به حاتم گفت:«کلک رشتی؟» حاتم که تا آن موقع چنین چیزی نشنیده بود پرسید:«کلک رشتی؟» آن برادر به عربی توضیح داد که تو با پنهان شدن در پشت ستون به اصطلاح ما کلک رشتی زدی؟
حاتم نیز در حالی که می‌خندید به عربی گفت که اگر این کلک‌رشتی است پس من همیشه از کلک رشتی خوشم می‌آید!