سلام به دوستان و عزیزان هم سنگر

جاتون خالی یه چند صباحی پیش مهمان کبوتران عاشق بودیم در مناطق عملیاتی جنوب وای که چه صفایی داره در راه خدا شهید شدن وقتی آدم میبینه رفقاش روی مین و سیم خاردار خابیدن تا عملیات لو نره واقعا دلش پر می کشه باسه اون طرف وقتی آدم می رسه به دشت شلمچه و میره لب مرز ایران و عراق خدایی می بینه چقدر نزدیک به حسین و شهادت شده دلش می خواد یه لحظه بره اونور سیم مرزی بگه ای حسین ای حسین تشنه لب مگه ما چی مون از شهدا کمتر که اونا برن و ما بمونیم به خدا اونا هم هم محلی ما بودن هم بازی ما بودن پس چرا اونا برن و ما بمونیم .جواب میاد که لیاقت می خواد تا بررسی به مرز اصلی و از مرز رد بشی. یه ذره که فکر می کنی میبینی آره خداییش لیاقت می خواد که به اون نهایت بررسی که جونتو باسه اسلام و دین فدا کنی. بیاید یه ذره لیاقت و جنبه خودمون بالا ببریم شاید خداهم دلش باسه به رحم اومد و ما رو هم در راه شهدا فدای اسلام کرد . به قول امیر المومنین که فرمودند خداکند که در بستر بیماری نمی رید و در راه خدا و شهید بمی رید

انشاالله 

یاحق

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام به خدمت دوستان ولایتی و عزیز و هم سنگر

امروز مسئولیتی سنگین به دوش ما و رفقا ما است اون هم شرکت در امر انتخابات است.

امری که لبیک به پیام امام و رهبر عظیم الشان انقلاب است

باشد که این کار مشتی باشد که به دهن گشاد آمریکایی ها بی پدر مادر مخصوصا جناب جورج بوش که  از سگ هم پست تراست حتما این امر دل سیاه سیاستمردان امریکا رو به درد میاره و ما هم قصدمون اینه که با این کار دهن اونا رو ببندیم تا دیگر در مورد ایران نظر دارند.

بیاید همه باهم در این کار سهیم باشیم

انشاءالله فردا همه باهم در پای صندوق های رای

یاحق

بابای شهیدم سلام

دخترت با تو سخن می گوید. دختری که از لحظه ای که چشم به این جهان گشود، روی تو را ندیده و از نعمت صحبت تو مهربان پدر، محروم بوده است. مدتها در انتظار بازگشت تو نشستم. همه می گفتند پدرت در جبهه مفقود شده است و اگر خدا بخواهد شاید برگردد. انتظار سختی بود ولی هرگاه صحنه دوباره آمدنت و تجسم در آغوش کشیدنت را می کردم، تحملش برایم سهل می شد؛ اما ...

اما وقتی سال گذشته اعلام کردند که دیگر بر نمی گردی، دنیا برایم تیره و تار شد. دیگر هیچ چیزی در زندگی برایم ارزشی ندارد و دیگر باید به خودم تلقین کنم که تا آخر عمرم لذت دیدارت و در آغوش کشیدنت بی معناست.

کاش حداقل مثل بابای دیگر دوستانم چند تکه استخوان و یا حتی پلاکی از تو برایم می آوردند تا خودم را با آن ارامش دهم. ولی چه کنم که این هم آرزویی محال است. بقیه فرزندان شهداء حداقل یک قبری که بوی پدرشان را بدهد، دارند؛ که عقده دلشان را آنجا خالی کنند ولی من فقط باید بین قبر شهداء بگردم و بابا بابا کنم.

آن موقع که در دبستان هر بار حرف از اولیاء و دعوت از پدران دانش آموزان بود، سعی می کردم خودم را بین بچه ها پنهان کنم ولی به خودم می گفتم که بگذار بابایم برگردد، آنوقت دستش را می گیرم و به مدرسه میاورمش تا به همه نشانش دهم. ولی دبیرستانم هم تمام شد و هنوز نیامدی....

دوستانت خیلی از تو و مهربانیت برایم تعریف می کنند ولی کاش خودت بودی تا بجای تعریف،‌ خودت را می دیدم.

راستی! اگر می آمدی نمی دانم می توانستی در این شهر زندگی کنی یا نه؟؟

مامان که می گوید: زمانه که خیلی فرق کرده  و همه عوض شده اند. حتی خیلی از دوستانت هم طور دیگری شده اند.

برایم می گویند: که نمازهایت خیلی قشنگ و دیدنی بود،‌ اما خیلی ها الان حوصله حتی خم شدن جلوی خدا را در نمازشان هم ندارند.

می گویند: تو برای رضایت حق الناس روی دست و پای مردم می افتادی تا حلالیت بطلبی اما الان خیلی ها استفاده نکردن از بیت المال را کار احمقانه می دانند.

آنها می گویند: ما شاگرد پدرت بودیم. اما کاش کمی هم مثل تو بودند!!

یادش بخیر وقتی امسال طلاییه آمدم و یکی از دوستانت گفت که آنجا مفقود شده ای، داشتم از غصه دق می کردم. دوست داشتم اجازه می دادند قدم به قدم طلاییه را دنبالت می گشتم. باور کن بوی تو را آنجا حس می کردم. کاش نشانه ای برایم از تو می آوردند. کاش انگشتری یا پلاکی از تو انیس تنهایی ام می شد. کاش ........
بابای خوبم! پس حداقل زود به زود به خوابم بیا تا روی ماهت رو ببوسم.